دسته بندي | جزوه |
بازديد ها | 2 |
فرمت فايل | doc |
حجم فايل | 25 كيلو بايت |
تعداد صفحات فايل | 11 |


مقدمه
در قسمت هاي پيشين دريافتيم كه مهمترين وظيفه زن پرداختن به تربيت فرزندان و انجام وظايف همسري است؛ امام اين تنها وظيفه شرعي زن مسلمان نيست، بلكه با توجه به آيات قرآن و روايات ائمه اطهار (ع) دريافتيم كه زنان در نظام اسلامي، جايگاهي همانند مردان دارند و مخاطب دستورات اسلامي، انسان است و اوست كه بار سنگين مسئوليت پذيري را كه آسمان ها و زمين و كوه ها تحمل پذيرشش را نداشتند بر دوش گرفت.
تكاليف و ارزش هاي الهي به صورت يكسان، شامل زن و مرد است و آنان در قبال امور مسلمان مسئولند و بايد بآن اهتمام ورزند.
سيره ي معسومان (ع) نيز بر شركت زنان در فعاليت هاي مختلف اجتماعي، سياسي، فرهنگي دلالت دارد.
به عنوان نمونه، مي توان از تلاش سياسي حضرت زهرا (ع) در احقاق حق جامعه ياد كرد، چرا كه اگر رهبري شايسته از صحنه ي اجتماع كنار نهاده شود، حق جامعه كه از داشتن آن بي بهره شده است.
پايمال مي شود. و همچنين در احقاق حق همسرش و آن رويا رويي عظيم ايشان با حاكميت زمان حضور حضرت زينب (ع) در نشان دادن استواري و حق مداري حسين (ع) و كربلاييان در پيروي از حسين (ع) نمايان ساختن ادعاهاي باطل يزيد و يزيديان نيز نمونه ديگري از اين نقش آفريني هاست و فعاليت سوده و رفيده... و شركت زنان ديگر در بيعت، هجرت و جهاد... با اينكه شرايط اجتماعي در صدر اسلام به گونه اي نبود كه عرصه براي فعاليت سياسي زنان باشد. اما در عين حال مقتضاي آموزه هاي اسلام نه آن است كه رخ داده بود، بلكه چنانچه آورديم و مي آورين زنان هم مي توانند – و در برخي موارد بايد- در كنار انجام وظيفه ي اساسي همسري و مادري به انجام وظايف ديگر نيز قيام كنند. قطعا وظيفه ي زن فقط در همسر داري و تربيت فرزند خلاصه نمي شود.
از نظر فقها، مشاركت زنان در امور اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي ... با حفظ حريم عفاف و پوشش، به شرط آنكه بر وظيفه ي اساسي آنان در خانواده لطمه نزند، جايز مي باشد. اما درباره ي مشروعيت يا عدم مشروعيت فعاليت سياسي زنان، فقها اختلاف نظر دارند. برخي اين امر را به طور كامل ممنوع مي دانند و عده اي ديگر به طور مطلق جايز و برخي هم معتقدند كه بعضي از فعاليت هاي سياسي براي زنان جايز و بعضي ديگر غير مشروع و ممنوع است.
- دوشنبه ۲۵ بهمن ۹۵ | ۱۴:۴۴ ۵۳ بازديد
- ۰ نظر